Toen mijn vrouw hier terecht kwam, had ik veel schrik om al mijn contacten te verliezen.
Ik had zelf ook al wat kennissen zien verdwijnen in een rustoord. Ik wist niet hoeveel vrije tijd ik nog zou hebben. Nu valt het meestal wel mee.
Ik heb in het centrum ook al wat nieuwe mensen leren kennen. Het enige wat mezelf en Georgette stoort is het slechte eten van Sodexho.
Daarnaast mis ik ook contact met jonge mensen en kinderen. Vroeger hadden we de schuttersclub nog waar er altijd kinderen en jongeren rondliepen, maar hier komen ze bijna nooit over de vloer. Er is hier voor die gastjes natuurlijk ook niets leuks te beleven, ik begrijp dat best.
Omdat onze zoon in Londen woont, zien we onze kleinkinderen Alexi en Ruben ook niet vaak.

Welke wetgevende initiatieven kan je bedenken opdat Remi vlotter een centje kan bijverdienen?